Grupa Wsparcia dla nauczycieli współorganizujacych ze szkół ogólnodostępnych objętych wsparciem SCWEW

W II okresie roku szkolnego 2021/2022 w ramach wsparcia SCWEW, w wyniku zdiagnozowania potrzeb nauczycieli nie tylko łęczyńskiej „Dwójki”, ale i pozostałych beneficjentów projektu, powołano do życia Grupę wsparcia dla nauczycieli współorganizujących edukację włączającą na terenie każdej placówki, która bierze udział w pilotażu. Pomysł, który zrodził się w listopadzie 2021 roku, w styczniu 2022 roku spotkał się z przychylnością Ośrodka Rozwoju Edukacji czuwającego nad prawidłowością realizacji projektu.

Początkowo Grupa miała nieformalny charakter i wspierała się przy pomocy popularnych komunikatorów internetowych, dopiero później nadano jej bardziej formalny charakter. Specjaliści z rożnych placówek udzielali sobie wsparcia w zakresie radzenia sobie z codziennymi problemami, dążąc do zwiększania skuteczności własnych działań i dbania o dobrostan każdego ucznia, korzystając z Messengera. Dziś nad nauczycielami współorganizującymi czuwa prof. KUL – dr hab. Ewa Domagała-Zyśk, która pełni rolę mentora nauczycieli. Organizacją spotkań, wymiany informacji zajmuje się Elżbieta Ścibior, nauczyciel dyplomowany SOSW w Świdniku. I to właśnie Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy im. Henryka Sienkiewicza stał się nauczycielskim centrum wsparcia – to tu właśnie raz w miesiącu odbywają się stacjonarne spotkania Grupy wsparcia, spotkanie drugie ma zawsze formę online.

„Sfera dzielenia się”, moduł „Wiem więcej” oraz „Pytania na jutro”, czyli organizacyjny szkielet każdego spotkania, obfitował w liczne szkolne opowieści dotyczące codziennych, bardzo złożonych problemów we współpracy z uczniami wymagającymi wsparcia, często niełatwej współpracy z rodzicami, bezustannych poszukiwań sposobów na współpracę z nauczycielami przedmiotów i innymi specjalistami pracującymi w przedszkolach i szkołach. Okazało się, że w każdej szkole różni nauczyciele i specjaliści stosują różne metody pracy z uczniami – od pełnej wsparcia, stałej obecności, do jej maksymalnego ograniczania w celu budowania wspólnoty uczniów, traktujących po koleżeńsku ucznia z niepełnosprawnością czy specjalnymi potrzebami. Różne były także modele współpracy z nauczycielami i innymi specjalistami – od tych akcentujących niezależność i autonomię – do innych, promujących współpracę na każdym etapie budowania lekcji.

Każde ze spotkań uświadamia jedną z prawd oczywistych: sukces włączania zależy w dużej mierze od postaw nauczycieli w stosunku do uczniów ze specjalnymi potrzebami, od ich poglądów na temat różnic w klasach oraz ich gotowości do skutecznego radzenia sobie z tymi różnicami. To prawdziwe wyzwanie, ponieważ obliguje nauczycieli do tworzenia w szkole właściwej atmosfery sprzyjającej budowaniu relacji, wspierania procesu uczenia się każdego ucznia w jego indywidualnym tempie, organizowania systemu rozpoznawania potrzeb i możliwości uczniów, elastycznego podejścia do nauczania w zakresie treści programowych i metod pracy, oceniania postępów ucznia w celu budowania motywacji i wspierania jego rozwoju oraz budowania partnerskich relacji z rodzicami.